کردار مدیران بزرگ

<<بهترین رییسی که تاکنون داشته ام.>>ین عبارت را بیشتر ما گاهی گفته یا شنیده ایم. ولی به راستی معنا و مفهومش چیست؟ چه چیزی روسای بزرگ را از معمولی ها متفاوت می سازد؟ ادبیات مدیریت مملو از کیفیت های گوناگونی است که برای مدیران و رهبران (و تفاوت این دو گروه از همدیگر) قایل شده اند. با این وصف، از آن چه در کشاکش فعالیت های کاری رخ داده و به افزایش بهره وری و جلب هواخواهی کارکنان نسبت به مدیران می انجامد، کم تر سخنی به میان می آید. مدیران بزرگ به راستی چه می کنند؟ و با تکیه بر مصاحبه با هشتاد هزار نفر از مدیران در حوزه های گوناگون توسط سازمان گالوپ در خلال دو دهه و ادامه این روند با گروهی از مدیران و رهبران برجسته در دو سال گذشته، به این نتیجه رسیده ام که با وجود تفاوت روش های مدیریتی، یک کیفیت مشترک است که مدیران بزرگ را از معمولی ها متفاوت می سازد: اینان به کشف توانمندی های ویژه هر فرده پرداخته و بر آن سرمایه گذاری می کنند. گویی مدیران معمولی به بازی تخته نرد سرگرم می شوند، در حالی که مدیران برجسته شطرنج بازی می کنند. در بازی تخته نرد، تاس حرکت مهره ها را تعیین می کند، ولی در شطرنج، اندیشه و گزینش درست همراه با توجه به شرایط حریف داریم. اگر جهت حرکت ها و راهبرد بازی حریف را ندانیم، شکست حتمی است. مدیران بزرگ ویژگی های استثنایی هر یک از کارکنان را شناسایی کرده و بدان ها بها می دهند. حتی رفتار غیر عادی و گریز دهنده آنان را نیز می شناسند و با چنین شناخت گسترده ای، در بازی به طرح حمله هایی دست می زنند که نتیجه اش اغلب برد است…

Add to favorites