عوامل حیاتی موفقیت در قراردادهای طرح و ساخت(مطالعه موردی: پروژه های شهری کرج)

صنعت ساخت شبکه پیچیده ای از روابط میان تأمین کنندگان دانش، مصالح و خدمات می باشد. در این جریان ایجاد ارتباطات مناسب جهت شناخت توانمندیهای موجود برای انتخاب بهترین ایده، مناسب ترین مصالح و بهترین روش اجرا و یکپارچه سازی توان اجزای موثر در پروژه ضروری می باشد. در پروژه های کوچک که در حوزه محدوده جغرافیایی انجام می گردد ارتباطات سنتی می تواند پاسخگوی نیاز پروژه باشد ولی در پروژه های بزرگ ضرورت ایجاد بستر گسترده تر و نظام مند تری احساس می شود و این مسئله توجه صنعتگران را به سیستم های اجرایی و قراردادی جدید به خود معطوف نموده است. حرکت از روش های سنتی به روش های نوآورانه اجرا و تحویل پروژه از نتایج پیچیدگی پروژه های جدید می باشد. یکی از این روش های نوین که با توجه به ویژگی بهینه سازی زمان و هزینه اش مورد استقبال پیمانکاران قرار گرفته است، روش طرح و ساخت می باشد. در این روش پروژه به یک سازمان که مسئولیت کلی طراحی، تدارکات و اجرای پروژه را به عهده دارد، تحویل داده می شود. این پژوهش به دنبال شناخت عوامل حیاتی موفقیت به کارگیری روش طرح و ساخت در پروژه های تقاطع غیر همسطح شهر کرج می باشد. به منظور شناخت این فاکتور ها ۳ مرحله ی اصلی برای پژوهش در نظر گرفته شده است. در مرحله آغازی ادبیات موجود در حوزه طرح و ساخت و عوامل حیاتی موفقیت پروژه مورد مطالعه قرار می گیرد. در مرحله دوم با انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با متخصصین ساخت، برخی از مشکلات و عوامل تاثیر گذار اصلی در موفقیت پروژه های طرح و ساخت کشور ایران مورد شناسایی قرار گرفته و سپس در مرحله سوم با پر کردن پرسشنامه در بین عوامل پروژه های تقاطع غیر همسطح كرج به شناسایی عوامل موفقیت پروژه های طرح و ساخت پرداخته می شود، این پژوهش با رویکرد کمی و تحلیل آماری وضعیت فعلی، پروژه های طرح و ساخت تقاطع غیر همسطح شهر کرج را بررسی نموده است. آنچه از تحلیل دریافت شده، حاکی از مشکلات و عواملی در مسیر موفقیت این پروژه ها بوده است. ولی با توجه به اینکه نیازهای بازار رقابتی این دو زمینه را روز به روز به یکدیگر نزدیکتر و منطبق تر می سازد، با ارائه پیشنهاداتی تلاش شده تا زمینه های اولیه ایجاد بستر لازم این شبکه ها شناسایی و پیشنهاد گردد

مقاله حاضر از سری مقالات ارائه شده در دهمین کنفرانس بین المللی مدیریت پروژه  می باشد که توسط احسان علوانی و دکتر سید مجتبی حسینعلی پور و دکتر محمدرضا بمانیان ارائه گردیده است.

Add to favorites